Vanna wordt huishond

 

 

 

Drie weken na de inleverdatum, krijgen we bericht dat Vanna helaas niet verder gaat in een van de trajecten van Hulphond. Dat Vanna niet geschikt is als veteranenhond, was voor ons al lang duidelijk, daar is ze een te angstig hondje voor. Ook over haar capaciteiten als therapiehond hadden we onze twijfels. Ze is altijd te paaien met een knuffel en een therapiehond hoort af en toe een beetje eigenwijs te zijn.
 

Helaas gaat ze dus ook niet door  als ADL hond en dat was wel een verrassing. Zeker omdat het bericht zo snel kwam en ze het de laatste tijd juist zo goed deed. De overgang naar de kennel is kennelijk te groot geweest en ze is te veel in haar oude jonge hondjes gedrag teruggevallen. Vooral de aandacht voor andere honden, het snuffelen (beide enigszins herkenbaar), en de voorliefde voor waterplassen (totale verrassing) en het daardoor niet bereikbaar zijn voor de trainer zijn haar fataal geworden. Zelfs als ze over een tijdje weer goed zou presteren is het risico dat ze op dezelfde manier terugvalt  als ze naar een cliënt gaat levensgroot aanwezig. En de meeste cliënten hebben niet de energie om dat in goede banen te leiden. Hoe moeilijk ook, in dat opzicht begrijpen we de beslissing dus wel.

We krijgen de vraag of we haar misschien zelf zouden willen houden of dat men op zoek moet naar een leuk nieuw huisje.  Na een avond vol discussie, twee slapeloze nachten en een dag waarin we constant heen en weer geslingerd werden tussen gevoel en verstand, hebben we uiteindelijk toch besloten Vanna niet zelf in huis te nemen.  Een verstandelijke beslissing, vooral omdat de baan van een van ons erg onzeker is op dit moment en we niet weten of we haar wel een goede toekomst kunnen bieden. Een van de redenen om pupjes voor Hulphond op te voeden is het feit dat we elk jaar opnieuw een afweging kunnen maken of onze werkzaamheden het toelaten weer een hond op te voeden.

 

We willen geen hond die 40 uur alleen thuiszit en naast baan is er ook een sociaal leven waar ze niet meer altijd mee kan zoals tot nu toe het geval was. De kans is dus aanwezig dat ze ook in de avonduren  of weekenden met enige regelmaat alleen thuis moet blijven. Alles bij elkaar zijn we bang dat ze in de toekomst veel meer alleen thuis zou moeten blijven dan wij wenselijk vinden om een hond een goed leven te bieden. En Vanna is nog een jonge hond, die gemakkelijk nog 10 en misschien wel 15 jaar voor de boeg heeft. Zolang duurt het ook nog voor wij aan ons pensioen toe zijn en mogelijk meer tijd hebben voor een eigen hond. Hoe moeilijk ook, we hebben dus besloten dat het in Vanna's belang is dat er een ander baasje wordt gezocht.
 

 

Omdat we door de onzekerheid over de baan voorlopig ook geen nieuwe pup opvoeden, kan Vanna wel bij ons terecht totdat er een nieuw baasje is gevonden en hoeft ze niet in de kennel te blijven. Wel moeten we nog een weekje geduld hebben omdat aan het eind van de week al een kennismaking met een eventueel toekomstig baasje gepland is. Deze mensen vragen een weekend bedenktijd en dus blijft Vanna ook dit weekend nog in Herpen. Na het weekend komt het bericht dat de mensen toch een voorkeur voor een reu hebben en dan is Vanna met haar 22 kg wel een erg klein meisje. Diezelfde middag halen we haar op.

 

 

En wat is het gezellig om haar weer in huis te hebben! We gaan bijna twijfelen aan onze beslissing. Door de vele regen is er volop gelegenheid om Vanna's geconstateerde fascinatie voor water(plassen) te testen. Ook nu zien wij daar niets van terug. Niet op straat, niet op het veld en niet bij onze vijver.

Gelukkig voor zowel Vanna als voor ons  is er 2 weken later alweer een nieuwe date. Deze keer bij iemand die haar mee wil nemen naar het werk in een zorgcentrum en haar daar wil inzetten als knuffelhond. Dat is Vanna op het lijf geschreven en hoewel we het moeilijk vinden weer afscheid van haar te nemen, zijn we wel blij dat het klikt tijdens de kennismaking. Ze krijgt er zelfs een hondenvriendje bij!  Zonder hond, maar met een goed gevoel over haar toekomst, rijden we weer naar huis.

Inmiddels zijn we weer 2,5 week verder. We hebben enkele leuke berichtjes ontvangen van Vanna's nieuwe baasje. Ze maken lange wandelingen,  waarbij Vanna los loopt en keurig oplet waar haar nieuwe baasje blijft (al is het soms wel van een flinke afstand). Ze heeft al een eerste zwempartijtje, samen met haar nieuwe hondenvriendje, achter de rug. Dat kan nu ze een gewone huishond is. De mensen in het zorgcentrum zijn blij dat er weer een hond over de vloer komt en zien uit naar haar komst. Ze wordt nog wel erg moe van alle nieuwe indrukken en vaak mag ze nu na een halve dag even thuis uitrusten. Fijne berichten dus. Vanna woont bovendien niet eens zo ver weg. Wie weet kunnen we ooit nog eens als oppas fungeren. De kans dat we haar spontaan tegen het lijf lopen is heel klein, omdat wij slechts zelden in haar huidige woonplaats komen.

 

 

 Lieve Vanna, je was fantastisch gezelschap en we hebben erg van je genoten. We vinden het heel jammer dat we je niet zelf kunnen bieden wat je verdient, maar we hopen dat je samen met je nieuwe baasje en je nieuwe hondenvriendje heel gelukkig wordt.



 

 

 



Vanna verhuist naar Herpen

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan en zo is het vandaag alweer de laatste dag dat Vanna bij ons is. Bijna een jaar geleden kwam ze in ons leven en morgen begint ze aan haar vervolgopleiding bij Hulphond Nederland om haar tot een volleerde hulphond te vormen.

Het lijkt nog maar zo kort geleden dat ze als een bijzonder druk pupje bij ons kwam. Vanaf de eerste dag was het duidelijk dat we flink ons best zouden moeten gaan doen om er een goed opgevoede jonge hond van te maken. Gelukkig houden we wel van een uitdaging.

Vanna zelf was naast druk ook een echte knuffelhond. We moesten ons aanpassen. Het heeft lang geduurd voordat we wilde spelletjes met haar konden doen. Ze wist van geen ophouden. De laatste weken kunnen we een zomaar opeens een wild spelletje starten en stoppen. Vanna heeft feilloos door wanneer het gedaan is met de pret. Even rechtop gaan staan is genoeg. Het gevolg is dat we nu dus ook wat vaker een spelletje starten. En Vanna geniet...en dat is wederzijds...

Het knuffelen is gebleven. Ga je op de grond zitten of liggen, dan is Vanna er als de kippen bij in de hoop dat er geknuffeld gaat worden. Ze heeft ook zo haar eigen manier om  aandacht te vragen als je op een stoel of bank zit. Ze gaat bv graag tussen je benen zitten of liggen en werpt ze zich soms achterover  (vooral bij mij) in mijn armen. Geen idee hoe ze dit heeft verzonnen, ze doet het al vanaf jong pupje. Ik vind het wel grappig. Vooral omdat ze ook hierbij door heeft wanneer dit gedrag niet gewenst is en het dan ook stopt.

Waar we heel erg aan moesten wennen, was het feit dat Vanna een wat angstige natuur heeft. Lastig omdat ze daarbij heftig vluchtgedrag vertoonde. Niet handig als ze aan een rolstoel gekoppeld zit. Vanna schrok van veel dingen, veel ervan hadden te maken met geluid, maar ook voorwerpen of dieren konden haar angst aanjagen. Hoewel ze nog regelmatig wat schrikkerig reageert, hebben we al lang geen hele heftige reacties meer gezien.

Heel bijzonder zijn ook Vanna's vocale kwaliteiten. Die kwamen al aan het licht vanaf dag 1 dat ze bij ons in huis kwam. Ze gebruikt namelijk een bijzondere diepe brommerige toon om aan te geven dat iets voor haar wel wat sneller mag of dat ze iets graag zou willen hebben. Ze blaft gelukkig weinig, al hebben we ook wel eens een verjaardag gehad, waarbij ze de longen uit haar lijf blafte omdat ze niet met een met het bezoek meegekomen hond mocht spelen.

Tot Vanna een maand of 9 werd, hebben we ons regelmatig afgevraagd of ze de vervolgopleiding wel zou halen. En opeens bleek al ons werk vruchten af te werpen en vielen er heel veel puzzelstukjes bijna tegelijkertijd op hun plaats. Ze is nu een leuke, gehoorzame en toch wat eigenzinnige hond, met af en toe nog een ondeugende bui.

Natuurlijk gaan we Vanna ontzettend  missen, maar de gedachte dat er over een paar maanden weer iemand blij gemaakt kan worden met een kanjer van een hulphond maakt dat helemaal goed. Dat is toch waar we het voor doen.

Big, black & beautiful

Vanna heeft dit weekend bezoek van een (voor ons) oude bekende. Big, black & beautiful zijn termen die helemaal op logeerhond Purdy slaan. Purdy is ook onder alle omstandigheden zijn onverstoorbare, laconieke zelf en dus perfect gezelschap voor Vanna, die nog wel eens behoorlijk druk kan doen.

Purdy en Vanna hebben elkaar ontmoet toen Vanna nog een klein pupje was. Door diverse omstandigheden, is het daar helaas bij gebleven, maar nu is er dus volop  kans de kennismaking te vernieuwen.

Bij aankomst van Purdy gaan we eerst even samen wandelen voordat Purdy naar binnen mag. Zoals verwacht gaat het tussen Vanna en Purdy direct goed. Dat is vooral te danken aan Purdy’s goedmoedige natuur. Hij gaat lekker zijn eigen gang en laat Vanna heerlijk  in haar sop gaar koken.

Als Purdy’s vrouwtje weer vertrokken is, lopen beide honden los in de woonkamer. In het geval van Vanna is dat best wel een prestatie, want ze kan erg enthousiast zijn naar andere honden, zoals we het vorige weekend ook hebben gemerkt toen broer Valdo een nachtje kwam logeren. Om sneller te kunnen ingrijpen als er heftig gestoeid wordt, heeft Vanna voorlopig nog wel even haar lijn om. Purdy is inmiddels ruim 3 en mede daardoor vooral veel rustiger dan Valdo en Vanna . Hij is dus een prima voorbeeld voor Vanna.  Vanna vindt Purdy erg leuk en lijkt soms wel op een krolse kat, zo schurkt ze zich tegen hem aan.  Purdy vindt het vooralsnog prima.

Ze drinken gezellig gezamenlijk uit de waterbak en ik besluit al snel  er een flinke dweil onder te leggen. Purdy brast nog meer dan Vanna….

Eten geven we ze wel apart, omdat beiden de neiging hebben om te schrokken, maar een zwoerdstokje eten gaat prima in elkaars nabijheid. Ook de speeltjes worden gemakkelijk gedeeld.

We houden het goed in de gaten en zorgen ervoor dat beiden rustig blijven. Toch wordt het Purdy op zeker moment even te veel , al dat gekroel, en er volgt een diepe brom. Vanna toont zich onmiddellijk respectvol  en Purdy gaat met een diepe zucht op zijn mat liggen slapen.

 

 

  

Het blijkt vanaf uur 1 geen probleem om met beide honden tegelijk te gaan wandelen. Dat is heel fijn, want dat scheelt een hoop tijd. Zo loop ik met beide honden even langs de dierenarts omdat ik het gewicht van Vanna moet weten voor haar periodieke wormenbehandeling.

En omdat ie er toch bij is gaat ook Purdy even op de weegschaal. Een groot verschil: Purdy weegt 37,4 kg, Vanna net iets meer dan de helft: 19,7 kg.

Dat worden dus 2 pillen. Helaas vindt Vanna ze ontzettend vies en prakken en vermengen met haar favoriete hapje leverpastei helpt niet meer. Ze ruikt even, doet een mager likje en houdt het verder

voor gezien. Uiteindelijk moet ik het prakje met mijn vinger achter op haar tong afvegen en haar kin omhoog houden om haar, met veel tegenzin, de boel door te laten slikken. Volgende keer toch maar een ander soort gebruiken. 

Na afloop krijgt Vanna nog even een gewoon hapje leverpastei, die ze met argwaan bekijkt en met enige reserve naar binnen werkt. Purdy staat wel met grote ogen te kijken en krijgt voor de vorm een hapje leverpastei mee. Daarna  toont Vanna gelukkig ook weer wat meer interesse, want tot nu toe is leverpastei haar beste beloning.

 

Ik vermoed dat Purdy blij is als ie weer lekker naar huis kan zonder de overvloedige aandacht en afleiding van onze blonde schone.

Animal Event

Hulphond heeft een standje op het Animal Event op het terrein van de safaripark de Beekse Bergen en via onze pupinstructrice komt er een verzoek voor vrijwilligers om hier een demo te geven. We zijn er nog nooit geweest, maar hebben al wel eens plannen gehad om naar dit jaarlijkse event toe te gaan en melden ons direct aan. Het is altijd leuk om Hulphond Nederland op deze manier te vertegenwoordigen en om mensen een indruk te geven wat er bij de training van een pup komt kijken. We worden wel gewaarschuwd dat de demo hooguit een kwartier zal duren, maar dat vinden we helemaal niet erg.

Er zijn dieren zijn van allerlei soorten en maten en dat is dus een mooie gelegenheid om met Vanna te oefenen in beheersing. Daarnaast zijn er ook veel stands over verzorging, training , voeding en huisvesting van onze huisdieren. En er zijn doorlopend demo’s van allerlei aard.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Broer Valdo is ook aanwezig bij de demo van Hulphond Nederland en samen met zijn baasjes lopen we het terrein over.

 

Omdat Valdo’s vrouwtje fysiotherapeut is, krijgt Valdo op verzoek een checkup bij de dierenfysiotherapeut met uitleg voor zijn vrouwtje.  Ik vind het erg interessant om te volgen. Vanna ligt intussen lekker lui op het revalidatiekussen dat bedoeld is voor oefeningen.  Vanna ligt lui op het kussen en rolt er zowaar vanaf, omdat ze zo graag geaaid wil worden door haar baasje.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vanna zelf ondergaat een gezondheidscheck bij de Royal Canin stand. Hier worden ogen, oren, vacht, huid en gewicht gecheckt. Vreemde handen aan haar lijf dus, want na haar check-up bij de dierenarts bij haar inentingen heeft niemand anders haar op deze manier aangeraakt. Ze vind het gelukkig allemaal prima en krijgt een glansrijke goed op haar controlekaart.

 

We doen leuke ideeën op voor spelletjes met onze pups.

 

Het is wel een warme dag en omdat alle drukte op het terrein ook veel van onze pups vergt, besluiten we een deel van de terrein over te slaan en wat vroeger naar huis te gaan.

Noorder Dierenpark Emmen per trein

Al een tijdje stond een bezoek aan het  Noorder Dierenpark in Emmen op ons verlanglijstje. Niet echt naast de deur, maar we hebben goede herinneringen aan de vlindertuin en de hele opzet van het park. Helaas is een dierentuin niet vanzelfsprekend met een hond, dus hebben we er eerst even een mailtje aan gewaagd om te vragen of we met Vanna welkom zijn. Daarin hebben we aangegeven dat we (uiteraard!) de rust van de bewoners van de dierentuin zullen respecteren en zo nodig meer afstand zullen nemen. Het antwoord komt snel en is positief.

We besluiten per trein te gaan, met een dagkaart van het Kruidvat. Hoewel we al een aantal keren op een station zijn geweest om het komen en gaan van treinen te bekijken heeft Vanna er nog niet mee gereisd. Wel is ze een paar keer in- en uitgestapt als het nog even duurde voordat de trein weer vertrok en als de conducteur in de buurt was. Vanna vond dat toen niet fijn en om eerlijk te zijn, ik kan me er ook wel iets bij voorstellen, want bij sommige treinen zit er een gapend gat tussen perron en treeplank.

De dag begint met een heerlijk zonnetje en goedgemutst stappen we de trein in, voorzien van de gebruikelijke 'honden'bagage. We treffen een ouderwetse trein, met het bekende gapende gat bij de instap. Vanna heeft wat hulp nodig, maar het gaat goed. Zodra we een matje neerleggen, gaat Vanna daar heerlijk op liggen. De reis verloopt probleemloos. Bij het uitstappen ga ik voorop en springt Vanna zelf op het perron. We gaan op zoek naar de lift om de overstap naar de volgende trein op een ander perron te kunnen maken. Een dubbeldekker deze keer en de instap is veel aangenamer. Vanna stapt na een kleine aarzeling alleen in. De glazen deur in de benedenwagon is wat onhandig, maar we komen er heelhuids door.

Na nog een overstap op een trein van Arriva, waarvan de instap vrijwel naadloos overgaat in het perron (het kan dus wel!), arriveren we 3 uur later in Emmen.

We lopen naar het dierenpark, een wandeling van een kwartier, om even lekker de benen te strekken en Vanna de gelegenheid te geven haar behoefte te doen.

 

 

 

De dierentuin is prachtig. We starten met de vlindertuin, die ons jaren is bijgebleven. Niet voor niks, want ik vind dit nog steeds een serene rust uitstralen en de vlinders zijn prachtig. Veel oranje exemplaren deze keer. Speciaal gefokt vanwege de op handen zijnde troonswisseling. Helaas hapt Vanna af en toe naar de vlinders, dus we moeten wel opletten. Gelukkig went ze aan de rondfladderende insecten en met af en toe wat lekkers gaat het na een tijdje goed.

Vanna snuffelt veel, maar reageert verder nauwelijks op de overige dierentuinbewoners, maar we merken wel dat apen, giraffen en gnoes haar erg in de gaten houden. De neushoorn gaat zelfs in galop! Prachtig om te zien, maar we lopen toch maar snel een stukje door om geen onnodige onrust te veroorzaken onder de andere bewoners van de savanne.

 

 

Op de terugreis is de trein aanmerkelijk voller en wordt Vanna een beetje 'weggestopt' in de ruimte naast de klapdeur. We moeten wel opletten dat mensen de deur niet te ver openduwen, maar Vanna blijft rustig liggen, die is moe!

Wandel voor Hulphond in Bussloo 2013

Ook dit jaar zijn we weer van de partij in Bussloo voor de Wandel voor Hulphond  wandeling,  die door Royal Canin georganiseerd wordt ten bate van Hulphond Nederland en misschien wel de grootste hondenwandeling van Nederland is.
Nu dus met Vanna, die net oud genoeg is om de hele wandeling zelfstandig te kunnen maken. Het is een hele happening met ruim 1500 honden en hun baasjes.

Deze keer zijn we er samen met vrienden, hun neefje en hun hond.

Het is prachtig weer.

Vanna heeft het in het begin heel moeilijk met al die andere honden. Er zijn zoveel honden en ze vindt soortgenoten zo ontzettend leuk! Helaas voor haar, mag ze er niks mee doen en na verloop van tijd kalmeert ze en kunnen we de wandeling starten. Het is elk jaar dezelfde route over een strandje en wat grasvelden om een prachtige plas, waarin de honden mogen zwemmen. Vanna mag het water niet in, met het oog op haar toekomst, maar ze kent het ook niet, dus kijkt ze eigenlijk niet eens wat daar gebeurt. De route kan eventueel verlengd worden, door om een tweede plas te lopen, maar de standaard route van 3 km is voor Vanna met haar 7 maanden ver genoeg. De route is mooi en de uitdaging groot, dat maakt dat we nu al voor de 4^e keer terugkeren op dit jaarlijkse event. Telkens met een andere pup in opleiding, dat wel.

Onderweg treffen een terras waar nog zitplaatsen zijn en besluiten er een drankje en een snack te nuttigen.  Al gauw komt er een loslopend hondje kijken dat de snack van  manlief probeert te kapen. Helaas voor hem reageert mijn man supersnel (we zijn tenslotte pups gewend) en grijpt hij mis.

Razendsnel loopt hij om de tafel heen naar het neefje en voordat we kunnen waarschuwen heeft hij een heel broodje frikandel te pakken, schrokt het in een moordend tempo naar binnen en verdwijnt in de mensenmassa. Vriend en neef gaan er achteraan en spotten de eigenaars, die net tegen elkaar zeggen dat ze de hond aan moeten lijnen omdat er een terras in zicht is. Ze kennen hun pappenheimer…

Vriend merkt droogjes op dat het al te laat is en spontaan krijgt hij geld voor een nieuwe snack. Neef gaat blij weer in de rij staan voor een nieuw broodje.

Strand Noordwijk

Natuurlijk moet Vanna ook kennis maken met de zee en het strand. Tot nu toe was het niet erg aantrekkelijk om de hele rit naar het westen van het land te maken, omdat het zo verschrikkelijk koud was. Eindelijk is het prachtig weer en dus besluiten we een afgesproken bezoekje in Leiden te combineren met een bezoekje aan het strand in Noordwijk, voordat veel stranden vanwege het hoogseizoen  niet meer voor honden toegankelijk zijn.



Bij het naderen van Noordwijk blijkt dat we daarvoor niet de meest handige dag voor hebben uitgezocht. Er zijn allerlei wegen afgezet en de drukte is groot. Al snel blijkt dat er vandaag ook het 66e  bloemencorso Bollenstreek is. Best leuk, maar hoe komen we nu aan het strand? Gelukkig hebben we al snel door hoe we de wegen die afgezet zijn, kunnen vermijden en kunnen we uiteindelijk toch op loopafstand van het strand parkeren.

Op de boulevard aangekomen kunnen we ook nog even genieten van een aantal kleinere auto's uit het bloemencorso.

Bij het standbeeld van Koningin Wilhelmina lopen we het strand op.

Vanna wordt aangelijnd aan een lange flexlijn omdat ze de laatste tijd wat last heeft een selectief gehoor (we vermoeden enige mate van puberteit) en vooral moeite heeft met het woordje 'hier'. Op deze manier kan ze toch wat heen en weer draven en houden wij de controle. We beginnen aan onze wandeling met een onstuimige Vanna. De lijn wordt dus vastgezet op een korte stand totdat ze wat gekalmeerd is. Dat duurt gelukkig niet zo lang en daarna is het genieten voor ons alle drie.

 Prachtige blauwe luchten boven een zonnig strand. Vanna gaat keurig opzij voor de aanrollende golven. Iets dat we bij een toekomstige hulphond graag zien. Op deze manier kunnen we (en de toekomstige cliënt) na afloop van de wandeling gemakkelijk even ergens lunchen en worden we niet geweigerd omdat  het water en het zand aan alle kanten van de hond afdruipt.