Vanna wordt huishond

 

 

 

Drie weken na de inleverdatum, krijgen we bericht dat Vanna helaas niet verder gaat in een van de trajecten van Hulphond. Dat Vanna niet geschikt is als veteranenhond, was voor ons al lang duidelijk, daar is ze een te angstig hondje voor. Ook over haar capaciteiten als therapiehond hadden we onze twijfels. Ze is altijd te paaien met een knuffel en een therapiehond hoort af en toe een beetje eigenwijs te zijn.
 

Helaas gaat ze dus ook niet door  als ADL hond en dat was wel een verrassing. Zeker omdat het bericht zo snel kwam en ze het de laatste tijd juist zo goed deed. De overgang naar de kennel is kennelijk te groot geweest en ze is te veel in haar oude jonge hondjes gedrag teruggevallen. Vooral de aandacht voor andere honden, het snuffelen (beide enigszins herkenbaar), en de voorliefde voor waterplassen (totale verrassing) en het daardoor niet bereikbaar zijn voor de trainer zijn haar fataal geworden. Zelfs als ze over een tijdje weer goed zou presteren is het risico dat ze op dezelfde manier terugvalt  als ze naar een cliënt gaat levensgroot aanwezig. En de meeste cliënten hebben niet de energie om dat in goede banen te leiden. Hoe moeilijk ook, in dat opzicht begrijpen we de beslissing dus wel.

We krijgen de vraag of we haar misschien zelf zouden willen houden of dat men op zoek moet naar een leuk nieuw huisje.  Na een avond vol discussie, twee slapeloze nachten en een dag waarin we constant heen en weer geslingerd werden tussen gevoel en verstand, hebben we uiteindelijk toch besloten Vanna niet zelf in huis te nemen.  Een verstandelijke beslissing, vooral omdat de baan van een van ons erg onzeker is op dit moment en we niet weten of we haar wel een goede toekomst kunnen bieden. Een van de redenen om pupjes voor Hulphond op te voeden is het feit dat we elk jaar opnieuw een afweging kunnen maken of onze werkzaamheden het toelaten weer een hond op te voeden.

 

We willen geen hond die 40 uur alleen thuiszit en naast baan is er ook een sociaal leven waar ze niet meer altijd mee kan zoals tot nu toe het geval was. De kans is dus aanwezig dat ze ook in de avonduren  of weekenden met enige regelmaat alleen thuis moet blijven. Alles bij elkaar zijn we bang dat ze in de toekomst veel meer alleen thuis zou moeten blijven dan wij wenselijk vinden om een hond een goed leven te bieden. En Vanna is nog een jonge hond, die gemakkelijk nog 10 en misschien wel 15 jaar voor de boeg heeft. Zolang duurt het ook nog voor wij aan ons pensioen toe zijn en mogelijk meer tijd hebben voor een eigen hond. Hoe moeilijk ook, we hebben dus besloten dat het in Vanna's belang is dat er een ander baasje wordt gezocht.
 

 

Omdat we door de onzekerheid over de baan voorlopig ook geen nieuwe pup opvoeden, kan Vanna wel bij ons terecht totdat er een nieuw baasje is gevonden en hoeft ze niet in de kennel te blijven. Wel moeten we nog een weekje geduld hebben omdat aan het eind van de week al een kennismaking met een eventueel toekomstig baasje gepland is. Deze mensen vragen een weekend bedenktijd en dus blijft Vanna ook dit weekend nog in Herpen. Na het weekend komt het bericht dat de mensen toch een voorkeur voor een reu hebben en dan is Vanna met haar 22 kg wel een erg klein meisje. Diezelfde middag halen we haar op.

 

 

En wat is het gezellig om haar weer in huis te hebben! We gaan bijna twijfelen aan onze beslissing. Door de vele regen is er volop gelegenheid om Vanna's geconstateerde fascinatie voor water(plassen) te testen. Ook nu zien wij daar niets van terug. Niet op straat, niet op het veld en niet bij onze vijver.

Gelukkig voor zowel Vanna als voor ons  is er 2 weken later alweer een nieuwe date. Deze keer bij iemand die haar mee wil nemen naar het werk in een zorgcentrum en haar daar wil inzetten als knuffelhond. Dat is Vanna op het lijf geschreven en hoewel we het moeilijk vinden weer afscheid van haar te nemen, zijn we wel blij dat het klikt tijdens de kennismaking. Ze krijgt er zelfs een hondenvriendje bij!  Zonder hond, maar met een goed gevoel over haar toekomst, rijden we weer naar huis.

Inmiddels zijn we weer 2,5 week verder. We hebben enkele leuke berichtjes ontvangen van Vanna's nieuwe baasje. Ze maken lange wandelingen,  waarbij Vanna los loopt en keurig oplet waar haar nieuwe baasje blijft (al is het soms wel van een flinke afstand). Ze heeft al een eerste zwempartijtje, samen met haar nieuwe hondenvriendje, achter de rug. Dat kan nu ze een gewone huishond is. De mensen in het zorgcentrum zijn blij dat er weer een hond over de vloer komt en zien uit naar haar komst. Ze wordt nog wel erg moe van alle nieuwe indrukken en vaak mag ze nu na een halve dag even thuis uitrusten. Fijne berichten dus. Vanna woont bovendien niet eens zo ver weg. Wie weet kunnen we ooit nog eens als oppas fungeren. De kans dat we haar spontaan tegen het lijf lopen is heel klein, omdat wij slechts zelden in haar huidige woonplaats komen.

 

 

 Lieve Vanna, je was fantastisch gezelschap en we hebben erg van je genoten. We vinden het heel jammer dat we je niet zelf kunnen bieden wat je verdient, maar we hopen dat je samen met je nieuwe baasje en je nieuwe hondenvriendje heel gelukkig wordt.