Noorder Dierenpark Emmen per trein

Al een tijdje stond een bezoek aan het  Noorder Dierenpark in Emmen op ons verlanglijstje. Niet echt naast de deur, maar we hebben goede herinneringen aan de vlindertuin en de hele opzet van het park. Helaas is een dierentuin niet vanzelfsprekend met een hond, dus hebben we er eerst even een mailtje aan gewaagd om te vragen of we met Vanna welkom zijn. Daarin hebben we aangegeven dat we (uiteraard!) de rust van de bewoners van de dierentuin zullen respecteren en zo nodig meer afstand zullen nemen. Het antwoord komt snel en is positief.

We besluiten per trein te gaan, met een dagkaart van het Kruidvat. Hoewel we al een aantal keren op een station zijn geweest om het komen en gaan van treinen te bekijken heeft Vanna er nog niet mee gereisd. Wel is ze een paar keer in- en uitgestapt als het nog even duurde voordat de trein weer vertrok en als de conducteur in de buurt was. Vanna vond dat toen niet fijn en om eerlijk te zijn, ik kan me er ook wel iets bij voorstellen, want bij sommige treinen zit er een gapend gat tussen perron en treeplank.

De dag begint met een heerlijk zonnetje en goedgemutst stappen we de trein in, voorzien van de gebruikelijke 'honden'bagage. We treffen een ouderwetse trein, met het bekende gapende gat bij de instap. Vanna heeft wat hulp nodig, maar het gaat goed. Zodra we een matje neerleggen, gaat Vanna daar heerlijk op liggen. De reis verloopt probleemloos. Bij het uitstappen ga ik voorop en springt Vanna zelf op het perron. We gaan op zoek naar de lift om de overstap naar de volgende trein op een ander perron te kunnen maken. Een dubbeldekker deze keer en de instap is veel aangenamer. Vanna stapt na een kleine aarzeling alleen in. De glazen deur in de benedenwagon is wat onhandig, maar we komen er heelhuids door.

Na nog een overstap op een trein van Arriva, waarvan de instap vrijwel naadloos overgaat in het perron (het kan dus wel!), arriveren we 3 uur later in Emmen.

We lopen naar het dierenpark, een wandeling van een kwartier, om even lekker de benen te strekken en Vanna de gelegenheid te geven haar behoefte te doen.

 

 

 

De dierentuin is prachtig. We starten met de vlindertuin, die ons jaren is bijgebleven. Niet voor niks, want ik vind dit nog steeds een serene rust uitstralen en de vlinders zijn prachtig. Veel oranje exemplaren deze keer. Speciaal gefokt vanwege de op handen zijnde troonswisseling. Helaas hapt Vanna af en toe naar de vlinders, dus we moeten wel opletten. Gelukkig went ze aan de rondfladderende insecten en met af en toe wat lekkers gaat het na een tijdje goed.

Vanna snuffelt veel, maar reageert verder nauwelijks op de overige dierentuinbewoners, maar we merken wel dat apen, giraffen en gnoes haar erg in de gaten houden. De neushoorn gaat zelfs in galop! Prachtig om te zien, maar we lopen toch maar snel een stukje door om geen onnodige onrust te veroorzaken onder de andere bewoners van de savanne.

 

 

Op de terugreis is de trein aanmerkelijk voller en wordt Vanna een beetje 'weggestopt' in de ruimte naast de klapdeur. We moeten wel opletten dat mensen de deur niet te ver openduwen, maar Vanna blijft rustig liggen, die is moe!

Wandel voor Hulphond in Bussloo 2013

Ook dit jaar zijn we weer van de partij in Bussloo voor de Wandel voor Hulphond  wandeling,  die door Royal Canin georganiseerd wordt ten bate van Hulphond Nederland en misschien wel de grootste hondenwandeling van Nederland is.
Nu dus met Vanna, die net oud genoeg is om de hele wandeling zelfstandig te kunnen maken. Het is een hele happening met ruim 1500 honden en hun baasjes.

Deze keer zijn we er samen met vrienden, hun neefje en hun hond.

Het is prachtig weer.

Vanna heeft het in het begin heel moeilijk met al die andere honden. Er zijn zoveel honden en ze vindt soortgenoten zo ontzettend leuk! Helaas voor haar, mag ze er niks mee doen en na verloop van tijd kalmeert ze en kunnen we de wandeling starten. Het is elk jaar dezelfde route over een strandje en wat grasvelden om een prachtige plas, waarin de honden mogen zwemmen. Vanna mag het water niet in, met het oog op haar toekomst, maar ze kent het ook niet, dus kijkt ze eigenlijk niet eens wat daar gebeurt. De route kan eventueel verlengd worden, door om een tweede plas te lopen, maar de standaard route van 3 km is voor Vanna met haar 7 maanden ver genoeg. De route is mooi en de uitdaging groot, dat maakt dat we nu al voor de 4^e keer terugkeren op dit jaarlijkse event. Telkens met een andere pup in opleiding, dat wel.

Onderweg treffen een terras waar nog zitplaatsen zijn en besluiten er een drankje en een snack te nuttigen.  Al gauw komt er een loslopend hondje kijken dat de snack van  manlief probeert te kapen. Helaas voor hem reageert mijn man supersnel (we zijn tenslotte pups gewend) en grijpt hij mis.

Razendsnel loopt hij om de tafel heen naar het neefje en voordat we kunnen waarschuwen heeft hij een heel broodje frikandel te pakken, schrokt het in een moordend tempo naar binnen en verdwijnt in de mensenmassa. Vriend en neef gaan er achteraan en spotten de eigenaars, die net tegen elkaar zeggen dat ze de hond aan moeten lijnen omdat er een terras in zicht is. Ze kennen hun pappenheimer…

Vriend merkt droogjes op dat het al te laat is en spontaan krijgt hij geld voor een nieuwe snack. Neef gaat blij weer in de rij staan voor een nieuw broodje.

Strand Noordwijk

Natuurlijk moet Vanna ook kennis maken met de zee en het strand. Tot nu toe was het niet erg aantrekkelijk om de hele rit naar het westen van het land te maken, omdat het zo verschrikkelijk koud was. Eindelijk is het prachtig weer en dus besluiten we een afgesproken bezoekje in Leiden te combineren met een bezoekje aan het strand in Noordwijk, voordat veel stranden vanwege het hoogseizoen  niet meer voor honden toegankelijk zijn.



Bij het naderen van Noordwijk blijkt dat we daarvoor niet de meest handige dag voor hebben uitgezocht. Er zijn allerlei wegen afgezet en de drukte is groot. Al snel blijkt dat er vandaag ook het 66e  bloemencorso Bollenstreek is. Best leuk, maar hoe komen we nu aan het strand? Gelukkig hebben we al snel door hoe we de wegen die afgezet zijn, kunnen vermijden en kunnen we uiteindelijk toch op loopafstand van het strand parkeren.

Op de boulevard aangekomen kunnen we ook nog even genieten van een aantal kleinere auto's uit het bloemencorso.

Bij het standbeeld van Koningin Wilhelmina lopen we het strand op.

Vanna wordt aangelijnd aan een lange flexlijn omdat ze de laatste tijd wat last heeft een selectief gehoor (we vermoeden enige mate van puberteit) en vooral moeite heeft met het woordje 'hier'. Op deze manier kan ze toch wat heen en weer draven en houden wij de controle. We beginnen aan onze wandeling met een onstuimige Vanna. De lijn wordt dus vastgezet op een korte stand totdat ze wat gekalmeerd is. Dat duurt gelukkig niet zo lang en daarna is het genieten voor ons alle drie.

 Prachtige blauwe luchten boven een zonnig strand. Vanna gaat keurig opzij voor de aanrollende golven. Iets dat we bij een toekomstige hulphond graag zien. Op deze manier kunnen we (en de toekomstige cliënt) na afloop van de wandeling gemakkelijk even ergens lunchen en worden we niet geweigerd omdat  het water en het zand aan alle kanten van de hond afdruipt.

Lekker eten bij Le Connaisseur

Bij vakantie hoort, zelfs als je thuis blijft, natuurlijk ook een keertje uit eten gaan. We hebben een nog ongebruikte Groupon bon en zo belanden we bij Le Connaisseur in Eindhoven. Vanna is er welkom, dus gaat ze gezellig mee.

De tafel is niet al te groot, 2 personen kunnen er net aan zitten en de ruimte er om heen is ook niet al te royaal, dus moet ze onder de tafel gaan liggen. Nu blijkt het nut van het doekje dat we, sinds enige tijd, op aanraden van Hulphond,  regelmatig meenemen om als rustpunt te dienen voor de pups. We leggen het onder de tafel en Vanna kruipt er direct op. Ze weet dat we hier voorlopig nog wel even blijven zitten.

We eten er heerlijk en Vanna gedraagt zich keurig.

Ikea wordt angstige ervaring

Ikea wordt regelmatig door ons bezocht. Meestal starten we met een ontbijtje en lopen daarna rustig de winkel door. Zo ook deze keer.

Hoewel  we meestal de lift pakken, besluiten we deze keer de trap te nemen. Niet onze gewoonte, want hij is wel erg lang, maar we willen weten of ze ook deze lange trap netjes afloopt zoals het haar geleerd is. En dat doet ze! Ze gebruikt alle 4 haar pootjes en blijft ook het laatste stukje op gelijke hoogte met haar baasje. Supertrots zijn we op haar.

Vanna doet het meer dan goed. Omdat het een door de weekse dag is, is het, in vergelijking met de zaterdag waarop we meestal bij Ikea komen, tamelijk rustig in de winkel. Tijd dus om eens te kijken of we Vanna kunnen laten zitten en dan een stukje verderop vragen om te komen. Dat blijkt bijzonder goed te gaan! De afstand wordt dus ook wat vergroot.
Nog steeds gaat dit super goed. Verder maar weer, want we hebben geleerd dat je op het hoogtepunt moet stoppen.

 

 

Een klein stukje verderop gaat het helaas mis. Met veel kabaal valt er op de tapijtenafdeling een plantenbak met (plastic) planten van een winkelkarretje. Vanna schrikt zich rot. We weten van Vanna dat ze wat schrikkerig van aard is. Meestal trekt ze snel weer bij als ze eenmaal aan het object wat de angst veroorzaakt heeft kan (en durft te) ruiken. We vragen de mensen die het winkelkarretje duwen dan ook of ze even tijd hebben. Dat hebben ze en ze wachten geduldig tot Vanna dichterbij durft te komen. Deze keer werkt deze truc helaas niet, Vanna blijft angstig. Erg angstig! We besluiten daarom om langer op de tapijtenafdeling rond te hangen, lopen wat rond en gaan zelfs een tijdlang op een randje van een tapijtenplatform zitten, maar Vanna blijft angstig en begint bij elk afwijkend geluidje weer te rillen. Ik besluit een winkelwagentje te halen en daar wat rammelende dingen in te leggen en daarmee aan haar voorbij te lopen. Dan blijkt dat ze niet angstiger wordt van het karretje. We besluiten daarom te vertrekken op een moment dat ze wat rustiger is en later die week nog eens terug te keren met veel voer en lekkers, want op dit moment zijn we daar bijna doorheen.

Gelukkig hebben we vakantie en dus tijd genoeg om hier mee aan de slag te gaan.

Glazen loopbrug

Vakantie en lekker weer, dus gaan we met Vanna even de stad in om daar door een glazen loopbrug, 2 hoog over een brede straat, van het winkelcentrum de Piazza naar de Mediamarkt te lopen. Dit omdat Vanna regelmatig blijk geeft van enige hoogtevrees. Vanna is deze keer niet onder de indruk. Zelfs niet als we bewust even stoppen aan de rand van de brug.

Wat is het toch handig als je hond op commando zijn behoefte doet midden in de stad op een door ons uitgekozen plekje. Zo heeft niemand er last van.

Collectieve les - Herpen

Hoewel we gisteren een drukke dag gehad hebben, staat er voor vandaag een collectieve les op het programma. Omdat dit voor Vanna inmiddels niet echt nieuw meer is, gaan we hier volgens afsprak gewoon naar toe. Omdat we vakantie hebben, besluiten we vooraf nog even thee te gaan drinken bij Theehuis Bloesem in Herpen. Helaas hebben we dat verkeerd ingeschat, want op maandag zijn ze gesloten. Dus lopen we nog even rond op de omliggende zorgboerderij, voor we aan de koffie gaan bij Hulphond, voorafgaand aan de collectieve training.

We hebben het goed ingeschat, Vanna doet lekker haar best en er is niets te merken van de drukte van gisteren. Vandaag is de training vooral bedoeld om aan allerlei honden voorbij te lopen zonder dat de aandacht voor het baasje verslapt. Hiervoor lopen de gastgezinnen met hun pups kris kras door elkaar heen. Het gaat goed, maar dat komt ook omdat er van de andere hulphonden in opleiding hetzelfde wordt verwacht.

In de dagelijkse praktijk is het toch wat lastiger. Daar lopen honden los die het erg leuk vinden om te spelen en dus graag contact maken met Vanna, die dan natuurlijk reageert. Of ze zitten aan een rollijn die de volle lengte afrolt omdat de hond in kwestie op Vanna toeloopt, terwijl het betreffende baasje uitroept 'oh ja, dat is die hond die niet mag spelen'. Jammer, maar dat is wel de praktijk. We zullen dus flink onze best moeten doen om Vanna ook daarbij in het gareel te houden. Soms zou ik willen dat baasjes met rollijnen hun hond net zo kort zouden houden bij Vanna als wanneer er een auto voorbijkomt. Dan blijkt er namelijk opeens een slot op dat ding te zitten :-).

Dat 'niet spelen' is overigens niet helemaal waar. Vanna mag best met andere honden spelen als wij dat goedvinden, als dat op een enigszins beheerste manier gebeurt en als ze direct komt zodra ze geroepen wordt. Ze mag alleen nooit spelen als ze aan de lijn loopt omdat dat gevaar op kan leveren voor een toekomstige cliënt. Voorlopig blijft ze echter wel aan de lijn, omdat het komen op commando nog niet zo goed lukt als ze lekker bezig is.

Familiedag - Sonsbeekpark met Watermuseum

Eens per jaar hebben we een familiedag met de familie van Vanna's baasje. Een dag met heel wat uitdagingen voor Vanna. De familie is vrijwel altijd compleet aanwezig en dat betekent dat de jongste deelnemer nog geen 2 is en de oudste net de 70 gepasseerd is. Deze keer is hiervoor het Sonsbeekpark in Arnhem uitgezocht. De jongere neefjes en nichtjes rennen rond in de buitenafdeling van het Watermuseum, terwijl de broers en zussen en hun kinderen de op een terras acte de présence geven, voordat we met zijn allen, onder leiding van een gids, het Watermuseum zullen bezoeken.

Het is alweer een mooie dag en iedereen, inclusief Vanna, geniet van de zon. Het is bijna jammer dat we het Watermuseum gaan bezoeken, dat onder de grond ligt. Het blijkt onverwacht interessant, voor groot en klein en ook nog eens rolstoeltoegankelijk. De kleinsten kunnen heerlijk met water kliederen (men was gewaarschuwd, dus droge kleren zijn aanwezig) de iets groteren kunnen, gehuld in witte laboratoriumjas, met behulp van een soort prentenboek, onder begeleiding, wat proefjes doen in het lab van het museum, maar ook de volwassenen kunnen nog iets leren over watermanagement en nieuwe technieken om water te besparen. Het is vooral een interactief doe museum. Voor Vanna dus volop nieuwe indrukken.

 

Na het bezoek lopen we nog even rond in het prachtige Sonsbeekpark waar het op zo'n mooie dag wemelt van de honden en er honderden (voornamelijk) studenten op de glooiende hellingen neerstrijken om er lekker te zonnen. Alweer uitdaging genoeg dus voor Vanna.

 

 

Aan  het eind van de middag wacht er een lopend buffet op ons in Villa Sonsbeek. Als we daar arriveren blijkt daar ook het start- en eindpunt van een survivalrun. We hadden tijdens de wandeling in het park al wat mensen gesignaleerd die daar aan meededen, maar hier is het een drukte van belang. Natuurlijk blijven we met Vanna even kijken, alweer een prima oefening.

Eenmaal binnen in het restaurant, mag Vanna meelopen langs het buffet. Ze doet het prima, snuffelt wat met haar neus in de lucht, maar blijft keurig met de pootjes op de grond. Als wij met onze borden aan tafel zitten, valt ze in een diepe slaap van alle indrukken van de dag. Morgen maar even wat rustiger aan...

Kinderboerderij

Eindelijk wat aangenamer weer om een bezoek te brengen aan de plaatselijke kinderboerderij en daar lekker op het terras de in grote hoeveelheden aanwezige kinderen aan je voorbij te laten trekken. Rennend, huilend, bang of juist geïnteresseerd en op allerlei fietsjes, stepjes, tractoren en wat al niet meer.

Vanna was bij het eerste bezoek, alweer weken, geleden niet zo gecharmeerd van de rondrijdende kids, vooral vanwege de gebruikte hulpmiddelen. De kids zelf vindt ze wel leuk gelukkig. Door het gure weer waren er bij latere bezoeken nauwelijks buitenspelende kinderen te vinden op de kinderboerderij. Die bleven, samen met hun ouders, liever binnen in het café van de kinderboerderij bij de kachel en de volop aanwezige spelletjes. Nog steeds een prima gelegenheid om kennis te maken met kinderen en speelgoed, maar met haar flinke reserve ten aanzien van bewegend buitenspeelgoed in het achterhoofd, zijn we toch blij dat we nu eindelijk daar weer intensief op kunnen trainen.

Het ging goed, deze keer, hoewel Vanna in eerste instantie toch nog steeds wat gereserveerd was. Dat ging al snel over toen wij met een kop koffie en een lekker kauwstaafje voor Vanna plaats namen aan een tafeltje langs een druk bereden route. De kinderen konden uiteindelijk zelfs met een enorme vaart passeren zonder dat het haar iets deed.

We kunnen nog niet op onze lauweren gaan rusten, maar het goede begin is er!