Familiedag - Sonsbeekpark met Watermuseum

Eens per jaar hebben we een familiedag met de familie van Vanna's baasje. Een dag met heel wat uitdagingen voor Vanna. De familie is vrijwel altijd compleet aanwezig en dat betekent dat de jongste deelnemer nog geen 2 is en de oudste net de 70 gepasseerd is. Deze keer is hiervoor het Sonsbeekpark in Arnhem uitgezocht. De jongere neefjes en nichtjes rennen rond in de buitenafdeling van het Watermuseum, terwijl de broers en zussen en hun kinderen de op een terras acte de présence geven, voordat we met zijn allen, onder leiding van een gids, het Watermuseum zullen bezoeken.

Het is alweer een mooie dag en iedereen, inclusief Vanna, geniet van de zon. Het is bijna jammer dat we het Watermuseum gaan bezoeken, dat onder de grond ligt. Het blijkt onverwacht interessant, voor groot en klein en ook nog eens rolstoeltoegankelijk. De kleinsten kunnen heerlijk met water kliederen (men was gewaarschuwd, dus droge kleren zijn aanwezig) de iets groteren kunnen, gehuld in witte laboratoriumjas, met behulp van een soort prentenboek, onder begeleiding, wat proefjes doen in het lab van het museum, maar ook de volwassenen kunnen nog iets leren over watermanagement en nieuwe technieken om water te besparen. Het is vooral een interactief doe museum. Voor Vanna dus volop nieuwe indrukken.

 

Na het bezoek lopen we nog even rond in het prachtige Sonsbeekpark waar het op zo'n mooie dag wemelt van de honden en er honderden (voornamelijk) studenten op de glooiende hellingen neerstrijken om er lekker te zonnen. Alweer uitdaging genoeg dus voor Vanna.

 

 

Aan  het eind van de middag wacht er een lopend buffet op ons in Villa Sonsbeek. Als we daar arriveren blijkt daar ook het start- en eindpunt van een survivalrun. We hadden tijdens de wandeling in het park al wat mensen gesignaleerd die daar aan meededen, maar hier is het een drukte van belang. Natuurlijk blijven we met Vanna even kijken, alweer een prima oefening.

Eenmaal binnen in het restaurant, mag Vanna meelopen langs het buffet. Ze doet het prima, snuffelt wat met haar neus in de lucht, maar blijft keurig met de pootjes op de grond. Als wij met onze borden aan tafel zitten, valt ze in een diepe slaap van alle indrukken van de dag. Morgen maar even wat rustiger aan...