Laatste dagen van het jaar

11 december

In het kader van het 'Hond en hokjes' project, waarvoor we ons hebben aangemeld, gaan we op bezoek bij een hele jonge combinatie van cliënt en hond. Vanna vindt het maar wat interessant die volleerde hulphond en wil graag van dichtbij kennismaken. Gelukkig is hulphond in functie wat minder geïnteresseerd en verliest Vanna haar belangstelling daardoor ook al snel.

Wij zijn diep onder de indruk van de band die in de korte tijd dat deze hond aan het werk is bij deze cliënt tussen deze jonge combinatie van hond en baas, maar ook tussen hond en rest van het gezin ontstaan is. Erg mooi om te zien en goed voor de motivatie om enkele keren per jaar de hokjes op locatie te gaan legen. De hokjes staan hier en daar in o.a. winkels of bij dierenartsen in de hoop dat mensen daar wat geld instoppen en zo meehelpen nog meer geweldige hulphonden te kunnen afleveren.

Inmiddels zijn alle hokjes geleegd. We waren van plan om Vanna mee te nemen, maar hebben de meeste geleegd zonder haar omdat we de opbrengst nog dit jaar wilden overboeken naar Hulphond Nederland.

December is altijd een drukke maand met diverse verjaardagen en natuurlijk vieren we ook kerst en Oud en Nieuw.

14 december
Tussen de verjaardagen door wordt de kerstboom dus opgezet. Dit jaar met plastic ballen in plaats van de gebruikelijke glazen. We willen het risico niet lopen dat Vanna met de ballen gaat spelen en daarbij gewond raakt door het brekende glas.
Het opzetten van de kerstboom gaat erg goed. We hebben ervoor gekozen om Vanna gewoon rond te laten lopen en haar niet in de bench te zetten. Hierdoor ligt het tempo van opbouw weliswaar wat lager, maar Vanna leert wel keurig van de spullen af te blijven. De chocolade die we traditioneel  in de boom hangen, hangen we alleen in de bovenste helft van de boom. Zo kan Vanna zich niet op een onbewaakt ogenblik volvreten aan chocolade, die letterlijk levensgevaarlijk kan zijn voor een hond.

De voet van de boom laten we de eerste dagen kaal, maar nadat Vanna een pegel eruit heeft getrokken die ogenblikkelijk weer in de boom werd gehangen, toont zo weinig interesse in de boom dat we na enkele dagen toch een dunne doek om de voet draaien, dat ziet er wat feestelijker uit. Wonder boven wonder blijft ze ook hier vanaf!

Vanna is intussen flink gegroeid (bijna 6 kilo toen ze kwam en ruim 10 kilo nu) en heeft zelfs de eerste 2 boventandjes gewisseld. Het wordt tijd voor een grotere bench en dat betekent dat ze moet gaan leren in een autotuigje op de achterbank te zitten of liggen in plaats van in de, inmiddels bijna te kleine, bench. Ze begint ook haar pluizige vachtje langzaam aan te verliezen. Op haar rug is al een duidelijke streep van het uiteindelijke lange haar zichtbaar, die langzaam breder wordt.

Een  'bijkomstigheid' van het groter worden is dat we merken dat Vanna een nieuwsgierig (en gulzig!) hondje is. Ze gaat graag kijken of er op het aanrecht of de tafel iets ligt wat ze op kan eten of waar ze mee kan spelen. En natuurlijk wordt het interessant om te kijken of ze naast ons op de bank mag liggen. Allemaal dingen die we proberen te voorkomen door weinig te laten liggen en alles zo ver mogelijk van de rand te leggen als het toch blijft liggen. Ook steekt Vanna graag haar hele kop in mijn laptoptas. Daar schijnen interessante dingen in te zittten... Ik doe dus mijn best om de rits ervan ook weer direct dicht te maken. Misschien moet ze in de toekomst voor iemand spullen uit een tas halen, dus we willen haar niet ontmoedigen dor haar er telkens uit te halen. Dan liever niet mogelijk maken om dit kunstje te vertonen.

Ze heeft intussen een aantal commando's goed onder de knie. Zo loopt ze probleemloos haar lijn of hesje in en trekt ze ook netjes haar kop eruit om haar af te lijnen. Ze gaat netjes achter ons staan als we de deur uitlopen.  Ze wacht netjes met eten totdat ze het daarvoor bestemde commando krijgt. We kunnen zelfs met haar waterbak de 4 meter naar de keukenkraan lopen, deze vullen en weer terug zonder dat ze achter onze rug om alvast begint zonder commando. Ze doet haar behoefte op commando, wel letten we een beetje op dat we het alleen gebruiken als we weten dat ze ook echt moet. Ze gaat keurig zitten en liggen, al moet ze dat nog wel wat langer leren volhouden. Ze weet ook prima waar de brokjes vandaan komen en dat is niet altijd even handig, want ze wil er nog wel eens zelf om vragen. Maar bij ons geldt: hondjes die vragen, worden overgeslagen (wel moeilijk als ze je met van die smeltogen aankijkt :-) ). Ze heeft ook ontdekt dat ze ons in de tuin kan zien als wij de keukendeur uitlopen en zij niet mee mag als ze naar de lage woonkamerramen aan de achterkant loopt.

We hebben in ijzige kou de laatste collectieve training van het jaar met Vanna bijgewoond. Vanna had duidelijk minder last van de kou dan wijzelf. Tijdens deze training werd gekeken hoe het zat met het jachtgedrag van de aanwezige pups. Hiervoor werd een pluchen speelgoedbeest rondgesleept. Vanna had veel interesse, daar kunnen we dus nog flink mee aan de slag. Wat waren we blij toen we weer naar de puppyruimte mochten en onze handen konden warmen aan een beker koffie of thee.

                                                                              

We hebben een eerste bezoekje gebracht aan Intratuin en daar een ontbijtje genomen dicht bij de kinderhoek. Vanna ging keurig onder de tafel liggen . Het lawaai van de spelende kinderen en het geren rondom te tafel brachten haar niet van haar stuk



De grotendeels glazen lift nam ze met het grootste gemak. De trap in neerwaartse aanblik, waar ze nu overigens nog niet eens vanaf hoeft, levert wel flinke weerstand op zodra we daar in de buurt komen. Alle remmen los oftewel, alle poten worden wijd gespreid in een poging geen stap meer te zetten die haar dichter in de buurt van de trap brengt. Onze keldertrap levert hetzelfde beeld op. Inmiddels gaat dat wat beter. Vanna is bereid te komen kijken en haar voetjes op de drempel te zetten als wij op de trap staan.

De bewegende en zingende kerstspullen vallen ook niet zo goed. Enige afstand is gewenst. De levensgrote pluchen ijsbeer die stilletjes mooi staat te zijn, doet haar dan weer niks. Omdat we nogal lang binnen zijn geweest, maag Vanna in de boodschappenkar naar buiten.

Ook hebben we nog een bezoekje gebracht aan broertje Valdo en daarbij enkele van Vanna's speeltjes meegenomen. De tunnel die Vanna met  sinterklaas heeft gekregen kon Valdo echter niet bekoren, het goede voorbeeld van Vanna ten spijt. Die rent inmiddels zo hard als ze kan door de tunnel. Het maakt haar niet meer uit dat hij wiebelt als ze er doorheen rent. Tijdens de avondwandeling hebben we broer en zus nog maar even gescheiden gehouden. Ze vinden elkaar nog iets te interessant.

25 december
Omdat mijn vader ernstig ziek is en een bed in de woonkamer heeft, heeft Vanna zich aangewend om regelmatig haar pootjes op de bedrand van mijn vader te zetten om even te kijken hoe het met hem gaat. We laten het maar zo, het duurt nooit lang. Als mijn vader slaapt, staat ze al snel weer op de grond. Als hij wakker is, vindt hij het wel gezellig dat ze even komt kijken, maar ook dan duurt het nooit lang voordat ze weer op de grond staat.





26 december
We hebben ook een eerste (ja, nu pas...) boswandeling gemaakt, waarbij Vanna een groot deel los heeft meegelopen. Dat ging heel goed, al blijven andere honden iets leuker dan gewenst. We lijnen haar dus aan, zodra we een ander hond spotten. en ze mag weer los als we de hond gepasseerd zijn.

















29 december
Het schoolplein in de buurt is in de kerstvakantie een mooie plaats om te oefenen al vindt Vanna de houtvezels die hier en daar als afdekking op de grond liggen net iets te interessant. Vanna kan er over een muurtje of op een touwladder lopen en erop gaan zitten. We kunnen haar los laten lopen en vragen netjes te gaan zitten en te blijven zitten totdat ze geroepen wordt. Soms krijgen we gezelschap van kinderen met een bal of op rollerskates. Allemaal mooie oefeningen.
 

30 december
We besluiten een bezoekje te brengen aan het NS station in Eindhoven. Door een ongeluk rijden er een aantal treinen niet door van Eindhoven naar het zuiden en dat betekent extra drukte op de perrons en in de gangen. Het lijkt wel een normale forensendag, al zijn er wel wat veel koffers. Vanna vindt het in eerste instantie helemaal niets, de drukte, het lawaai van de kofferwieltjes, extra versterkt doordat het geluid in de tunnel niet weg kan, het geluid van de treinen op de perrons boven ons. We nemen dus de tijd om haar te laten wennen en blijven aan de zijkant van de gang rustig staan, elk aan een kant van haar, zodat niemand over haar struikelt.

We merken dat ze zich langzaam aan wat ontspant. Uiteindelijk gaat ook het staartje weer wat heen en weer. Tijd voor een lekker hapje en de volgende stap. De trap op naar de perrons. Hoewel ze in eerste instantie wat tegenstribbelt loopt ze al snel probleemloos en netjes de trap op. Het is druk op de perrons en we lopen wat verder naar achteren zodat we wat meer ruimte hebben. De eerste goederentrein, die achter een afscheiding voorbijrijdt, roept verzet op. Vanna wil niet blijven, het is te veel. Gelukkig went ze ook hier snel. Ze trekt met haar lieve koppie en pluizige lijfje de aandacht van heel wat mensen, waaronder ook die van een enkele machinist en wat conducteurs. Ze moedigen ons aan om, samen met haar, de trein in te stappen, want het duurt nog 8 minuten voordat deze weer vertrekt. De trein in kwestie is een dubbeldekker met treeplanken die redelijk dicht op het perron aansluiten. Precies het soort trein dat we willen gebruiken voor een eerste oefening in- en uitstappen. En zoals we dat inmiddels van Vanna gewend zijn, stapt ze na een eerste aarzeling netjes in en uit de trein. De volgende keer knopen we er een kort reisje aan vast.

Tijdens de ochtend- en avondwandelingen kunnen we, ondanks de vele regen deze maand toch ook vaak genieten van een prachtige zonsopgang of zonsondergang en soms zelfs van een mooie volle maan of een prachtige regenboog.




















Ondanks Vanna's wat angstige aard, lijkt het erop dat ze met het vuurwerk geen problemen heeft. Ze gaat, ook vandaag, gemakkelijk mee naar buiten en doet gewoon haar plasje terwijl het wat verderop knalt. We hopen dat we haar vanavond, net zoals onze eerder pups, ook los in onze afgesloten tuin kunnen laten banjeren, terwijl wij naar het vuurwerk kijken.

Iedereen de beste wensen voor een bijzonder, gelukkig en gezond 2013!

Zelfvertrouwen

Op het schoolplein in de buurt staan leuke speeltuigen voor de kinderen. Als de kinderen naar huis zijn, lopen we met Vanna wel eens het schoolplein op om ook van het speelgoed gebruik te maken. De ‘hangbrug’ vindt Vanna in eerste instantie best eng, maar na een aantal keren oefenen loopt ze er probleemloos overheen en gaat ze er zelfs op liggen en zitten. Goed voor haar zelfvertrouwen als ze merkt dat er niks bijzonders gebeurt. Ook het afschermende muurtje wordt gebruikt om er overheen te lopen of te liggen of zitten.

Om die reden zetten we haar ook af en toe op een wiphond. Lekker wiebelen.   De kinderen die in hun vrije tijd soms ook van het schoolplein gebruik maken, vinden het erg interessant om te zien wat er allemaal gebeurt. Als ze de positieve verandering in Vanna’s gedrag zien, snappen ze vaak ook waarom we met haar op deze wat ongebruikelijke toestellen trainen.

Druk, druk, druk, tijd voor rust

maandag 26 oktober
Vanna heeft samen met haar baasje en broertje Valdo met zijn baasje haar 2e collectieve les. We worden ontvangen in de 'kleine pupruimte' en maken kennis met een stagiaire/'pup-instructrice' die vandaag de les zal verzorgen.
Er zijn in totaal 5 jonge pups, die allemaal belangstelling hebben voor elkaar. De baasjes krijgen de opdracht om. in deze beperkte ruimte, te zorgen dat zij de aandacht van hun pup vast kunnen houden.


Met extra lekkere dingen en de rust van iedereen die zich met hetzelfde bezig houdt, lukt dat na enige tijd ook wel. Dat betekent dat de lat wat hoger gelegd wordt. We gaan naar buiten. Daar vormen de baasjes met hun pups een rij met voldoende tussenruimte op het parkeerterrein. Een voor een mogen de pups  met hun baasje de rij langs lopen. Ook nu moet het baasje de aandacht van de pup vasthouden. Als dat niet lukt, wordt de wandeling nogmaals gemaakt, eventueel met een wat grotere afstand totdat de pup probleemloos meeloopt.
De ene pup heeft het er wat moeilijker mee dan de andere,  maar uiteindelijk lukt het allemaal. Snel weer naar binnen en ook dat is weer een uitdaging, want de pup moet netjes aan een slap lijntje achter zijn baasje aan de deur doorlopen. Na een korte nabespreking en gelegeheid om vragen te stellen mogen we weer huiswaarts.

dinsdag 27 oktober
In alle vroegte met Vanna in de auto naar mijn ouders 80 km verderop, wegens een afspraak 'tussen 9 en 12 uur' met iemand van WMO wegens de toenemende gezondheidsproblemen van mijn vader. Helaas blijkt pas aan het eind van de ochtend dat de afspraak op een vreemde manier geannuleerd is, zonder mijn ouders of mij daarvan op de hoogte te stellen. Intussen is de buurtzorg langs geweest. Vanna blijft netjes bij mij. Het helpt daarbij dat de mevrouw van de buurtzorg op de hoogte is van Vanna's beoogde toekomst en haar daarom geen aandacht geeft.

Mijn moeder maakt van de gelegenheid gebruik om even wat boodschappen te doen. Tegen de avond vertrekken we weer. 

donderdag 29 oktober

Bij Ikea afgesproken met een ander gastgezin met hun eerste pup. We zullen gezamenlijk Ikea 'onveilig' maken met de pups in hun kinderwagen. We lopen eerst op ons gemak de winkel door, pauzeren even bij een kast met spiegeldeuren en drinken dan op ons gemak koffie. Vanna, die inmiddels al goed gewend is aan de kinderwagen en het daarin ook heerlijk vindt, is duidelijk rustiger dan andere, iets jongere, pup, die alleen nog maar in de kinderwagen heeft gezeten om wat te wennen, maar de meegebrachte kauwstaafjes doen wonderen.  

vrijdag 30 oktober
Zorgdagje bij mijn vader. Vanna vertrekt met haar baasje om een lange middag bij mijn vader door te brengen, terwijl ik op kantoor zit. Mijn vader geniet van haar capriolen, die overigens netjes binnen de perken blijven.
's Avonds ben ik bezig met het maken van een surprise als Vanna met haar baasje thuiskomt. Met touwtjes en lange repen papier. Die zijn interessant! Ik moet beter opletten wat ik van de tafel laat afhangen, maar het gaat goed.

zaterdag 1 december

Als eerste even langs de dierenarts voor de coktail die bij Vanna's 12 weken hoort. Ze krijgt daarnaast ook nog een rabies prik, zodat we ook naar het buitenland kunnen. Belgie en Duitsland zijn tenslotte allebei dichtbij.
    

Tijdens het kopen van een bloemetje onderweg naar onze surprisemiddag, komen we Sinterklaas in hoogst eigen persoon tegen. Sint is onverwacht lenig en bukt zich om Vanna te aaien voordat we het goed en wel in de gaten hebben. Ook de Pieten staat al opgesteld om dit 'goede' voorbeeld te volgen. We leggen even snel uit dat dit niet de bedoeling is en ze snappen dat heel goed als we vertellen dat Vanna opgevoed wordt om hulphond te worden. Zo'n volwassen hond die zomaar een rolstoel mee kan trekken omdat hij een 'goede bekende' ziet die lekker kan aaien, vinden ook zij gevaarlijk.


's Middags hebben we onze surprisemiddag met een aantal familieleden. 8 volwassenen, 1 kind dat net niet meer gelooft in Sinterklaas, 2 honden en 3 katten in huis, chocolade en speculaas op de salontafel, 5 konijnen in de tuin en heen en weer geren om tussen zit- en eethoek om kadoos aan te geven, het uitpakken van de pakjes, Vanna gedraagt zich voorbeeldig! Het helpt natuurlijk wel dat ze in een lekker hoekje ligt waar ze niet gemakkelijk gestoord wordt. Bovendien blijft ze aan de lijn, zoals vrijwel altijd als we ergens op bezoek gaan.

Sinterklaas heeft mij, of eigenlijk Vanna, goed bedacht met een nagelschaar en een kruiptunnel. De schaar komt goed van pas om Vanna's scherpe wolfsklauwtjes af te knippen en de tunnel is vast goed voor heel wat speelplezier.

zondag 2 december

Rustig dagje thuis na een hectische week. We laten Vanna even oefenen met de nieuwe tunnel. In eerste instantie is ze wat gereserveerd, maar ze is gemakkelijk over te halen om er  doorheen te lopen met wat brokjes. De tunnel schudt wat heen en weer en daar schrikt ze weer even van, maar als wij hem aan beide kanten goed vast houden en weer wat lekkers voor haar neus houden, loopt ze er weer netjes doorheen. Nu hij niet wiebelt, wil ze er best nog eens door heen en nog een keer, totdat wij het genoeg vinden. Ik heb intussen bedacht dat we de tunnel ook in een gebogen stand kunnen opstellen als ik gebruik maak van de klittebandsluitingen die bedoeld zijn om de tunnel in een compacte staat op te bergen. Als ik een touw of lint aan beide kanten voorzie van het juiste klittenband, kan dat gebruikt worden om de tunnel in gekromde staat op te stellen. Leuke extra mogelijkheid!


dinsdag 4 december
Karin komt op huisbezoek en heeft daarvoor ook broertje Valdo met baasje  Willem uitgenodigd. Ze lopen naar het buitengebied bij ons om de hoek en trainen daar op het elkaar passeren en met elkaar oplopen waarbij de pups hun aandacht bij hun baasjes moeten houden. Best moeilijk, maar het kan nog lastiger... Opeens komt er een buurtgenoot aanlopen met haar 2 Tibetaanse Mastiffs. De honden zien er indrukwekkend uit en zijn dat op eigen terrein ook beslist! Wij weten dat ze goed onder controle staan en dat ze buiten het eigen terrein aardige honden zijn. Vanna en Valdo laten hun onderdanige kant zien. Een goede gelegenheid om ze te laten kennismaken met deze honden die normaal gesproken nooit uit zichzelf contact maken. Vanna staat het eerst neus aan neus, natuurlijk in het voordeel van min of meer bekend terrein en een baasje dat rust uitstraalt omdat hij de andere honden kent. Valdo heeft wat meer tijd nodig, maar die is ook wat in het nadeel. Toch gaat ook hij met opgeheven staart weer richting huis.

woensdag 5 december
3 maanden test

 Ruim op tijd vertrekken we naar Herpen voor de 3 maanden toets. Daar aangekomen stapt Vanna's baasje midden in het dorp uit de auto om met Vanna naar de locatie van Hulphond te lopen. Zo kan ze nog wat energie kwijt en is er nog royaal te gelegenheid om te plassen of poepen. Vanaf het moment dat ze het terrein opkomen, worden ze geobserveerd. Vanna loopt redelijk netjes. Eerste punt is binnen. We zitten in de grote oefenruimte met nog 5 andere pups, waaronder broertje Valdo.

Even een korte uitleg en dan mogen we naar buiten het veld op. Dat is een flinke uitdaging, want  er lopen dagelijks honden, er wordt geplast, er lopen konijnen en er liggen honderden konijnenkeutels en Vanna moet dus op haar baasje blijven letten. Daar heeft ze dan ook even tijd voor nodig, maar met het juiste lekkere hapje lukt het om haar neus in de lucht te laten. Er wordt langs gerend, met jassen gezwaaid en lawaai gemaakt met een ratel en dat alles om te kijken of een hond snel schrikt en of hij snel herstelt van zijn schrik als dat gebeurt of dat er mogelijk nu al sprake is van een aanzet tot jachtgedrag.

Dit alles om de trainingen van de pups al in een vroeg stadium aan te kunnen passen. Vanna reageert netjes. Als laatste worden de pups, een voor een,  door de 'examinator' vastgehouden terwijl het baasje wegloopt met de riem in zijn hand en een eindje verderop gaat staan. Zodra de pup in zijn richting kijkt, moet hij hem roepen en dan is het de bedoeling dat de pup in een rechte lijn naar hem toeloopt. Helaas heeft Vanna's baasje daar wat te hoge verwachtingen. Hij loopt wat ver weg. Toch komt Vanna als een speer op hem af. Helaas wacht hij net te lang met zijn beloning in de verwachting dat ze ook nog op haar billen gaat zitten. Maar daar heeft Vanna geen zin in, het veld is veel leuker. Ze rent dus ook weer weg, maar reageert weer goed als haar baasje van haar wegloopt en komt hem onmiddellijk achterna. Een minpuntje dus, maar wel een waar we aan kunnen werken. In dit geval krijgt vooral het baasje instructies... :-)

Voordat we naar huis gaan volgt er nog een stukje theorie over de fase die we nu gaan krijgen. Zo komen we niet zo maar voor verrassingen te staan.

vrijdag 7 december

Vanna ziet voor het eerst van haar leven een flink pak sneeuw en ze vindt het geweldig! Tijdens de wandelingetjes valt het niet mee om haar neus van de grond te houden. 's Middags mag ze zich even in de tuin uit kuren en dat doet ze met veel enthousiasme. Ze rent, ze ruikt en rolt en valt na afloop als een blok in slaap.  

 zaterdag 8 december
De ochtend  is prachtig en ik geniet van een schitterende zonsopgang in het buitengebied tijdens de ochtendwandeling met Vanna.






















In Gerwen is de jaarlijkse veulenkeuring van werkpaarden. We gaan daar natuurlijk even kijken. Zoveel paarden bij elkaar, die in de ring ook nog eens op een draf voorbij draven is een prima manier om te kijken hoe ze op paarden reageert.Heel goed dus.  Ze moest even wennen aan het draven, maar als ze eenmaal gewend is aan de dreunende paardenhoeven blijft ze rustig zitten kijken. Helaas zijn er dit jaar alleen maar veulens met gezoupeerde staarten. Zo jammer, want ze hebben van nature zulke prachtige staarten. Het is bovendien verboden in Nederland sinds 2001. Veel eigenaren van deze paarden laten dit doen in Frankrijk en dreigen te stoppen met het fokken als dit niet meer mogelijk is.

Na een kop koffie bij een jarig familielid, gaan we even naar de Gamma, waar de aankopen vandaag zonder BTW worden afgerekend. Vanna mag lekker in het karretje zitten. We hopen daarmee wat snelheid in te bouwen, maar worden door veel mensen aangesproken. Natuurlijk nemen wij even tijd om te antwoorden en zo zijn we toch langer bezig dan verwacht.

Daarna ook nog even door naar Ikea waar ik vorige week een mooi vloerkleed meende te hebben gezien. We zijn tenslotte valkbij. Het vloerkleed in kwestie bleek niet naar onze zin, maar uiteindelijk lopen we toch met iets de winkel uit. Vanna vindt het prima dat het kleed op haar wagen ligt en toont zich tevreden met de overblijvende ruimte. Nog even een kop koffie in de koffiecorner en daar staat haar wagen opeens naast de wagen van een piepklein baby'tje. Zomaar een extra oefening. vanna doet het keurig, neusje is in beweging, maar ze blijft netjes liggen.

Het wordt een erg drukke dag, want 's avonds hebben we gereserveerd bij grand café Berlage in Eindhoven. We hopen dat we niet te veel van haar vergen, maar besluiten het er toch op te wagen. Het gaat uitstekend. Vanna ligt in haar wagen (op de laagste stand) naast onze tafel en is tevreden met een kauwstaafje. Tussen hoofdgerecht en nagerecht wordt  ze onrustig. Tijd voor een plasje denken en haar baasje neemt haar op de arm mee naar buiten. Eenmaal buiten doet ze al snel haar behoefte en kan haar baasje terugkeren naar de warmte van het restaurant. Hij besluit haar onder de tafel aan zijn voeten te leggen, maar daar is Vanna het niet mee eens. Ze kijkt even rond, snuffelt wat en besluit dan zelf in haar wagen te klimmen. Ze heeft er ons niet bij nodig :-).

Als klap op de vuurpijl moeten we op de terugweg naar de auto door een tunnel waar een paar skateboarders hun kunsten vertonen. De tunnel zorgt voor extra geluid en in eerste instantie vindt Vanna het niks. We blijven dus op afstand even rustig kijken  en komen wat dichterbij zodra ze wat rustiger wordt. Uiteindelijk kunnen we met een Vanna vol zelfvertrouwen, de skaters passeren.

zondag 9 december
Vandaag maken we er een rustig dagje van. Uiteraard wordt er gewandeld en wordt er een spelletje/oefeningetje gedaan. Vanna heeft rust nodig na deze hectische week vol nieuwe indrukken. Tijd om ongestoord lekker lang te slapen.