Wandeling met uitdaging...

Wandelen met Vanna is soms een uitdaging. De eerste dagen aan de lijn was ze net een ongetemd paard, rennen, springen en vooral niet netjes aan de lijn lopen. Zo kon het gebeuren dat ze het leek dat ze aan een wedstrijd verspringen meedeed als ze zomaar het trottoir afsprong. Het gevolg was dat ze als een boemerang terugzeilde naar de stoep zonder de straat geraakt te hebben omdat de lijn niet van onbeperkte lengte is. Pupinstructrice Karin was niet zo blij. En zij niet alleen, ook wij vonden dat geen succes. Gelukkig geven we de moed niet zo snel op en kunnen we nu melden dat dat is goedgekomen met veel afleiding in de vorm van lekkere brokjes op elk moment dat ze aandacht voor ons had.

Onze nieuwe uitdaging vormt ons huis. Vanna kent sinds dag 2 het huis waar ze woont. Je zou denken dat dat handig is, maar niets is minder waar. Het betekent namelijk ook dat ze er niet zo graag bij wegloopt en er met geweld naar toe wil zodra ze de straat inkomt na een wandelingetje. We besluiten dus om een aantal zeer saaie wandelingetjes te gaan maken. Van het ene buurhuis naar het andere en weer terug, net zolang tot Vanna netjes langs ons huis loopt zonder zelf naar de voor- of achterdeur te willen rennen.

Helaas voor ons kiezen we daar nu net een dag voor waarop het regent. Het mag de pret niet drukken, we gaan gewoon door. Niet alleen saai, maar ook nat dus. Gelukkig trekt Vanna zich van de regen niks aan en ook niet van de knalgele poncho waarin manlief zich hult om droog te blijven. Die ziet er in elk geval zonnig uit.....Manlief ziet er de lol wel van in en blijft opgewekt. Gewandeld worden moet er toch. natuurlijk wordt Vanna ook nu beloond als ze netjes meeloopt zonder naar het huis te trekken. Deze keer krijgt ze haar beloning in een soort tentje :-), de poncho verbergt haar helemaal. Het is meteen een mooie extra oefening.