Even kennismaken met die man in zijn lange rode gewaad en zijn Zwarte Pieten hoort erbij.
In ons dorp krijgt Sinterklaas een feestelijk onthaal. Een muziekkorps voorop, de Sint en de Pieten op fietsen en (zijspan) motoren, met paarden voor de pakjeskoets en tot slot nog een muziekkorps.
Die muziekkorpsen waren iets te veel. Bij het voorbijkomen van het eerste korps staat Vanna op eigen benen en rilt van top tot teen. Ze zoekt steun bij de kinderwagen waarin wij haar rondrijden. Pas nadat het korps gepasseerd is, zetten wij haar daarin zodat ze alles van grotere hoogte kan bekijken. Dat gaat beter, hoewel ze ook bij het passeren van het korps aan het eind helemaal schudt van het rillen en zich in de ronding van de wagen nestelt voor meer steun.
Tussen de korpsen door gaat het beter. Een van de pieten biedt Vanna een pepernootje aan, snel afgevangen door manlief en vervangen door een brokje door hemzelf gegeven. Om 2 redenen, Vanna mag niet leren op straat iets van anderen dan haar baasje aan te nemen en het is niet de bedoeling dat ze van de straat leert eten als daar iets lekkers ligt. Een andere piet gaat op zijn hurken bij haar zitten. Vanna lijkt niet onder de indruk van het zwarte gezicht en de kleurige kleding.
De intocht heeft haar behoorlijk moe gemaakt. Terug naar huis valt ze heerlijk in slaap in haar wagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten