Hoera, weer een pup!

Alle nog aanwezige pups,

rechts tegen het hek Valdo, daarnaast Vanna

Vrijdag 2 november horen we dat er op maandag 5 november pups gekeurd worden bij een externe fokker Golden Pride. Als er 2 pups goedgekeurd worden is er een pup voor ons beschikbaar. Maandagavond horen we dat er 2 Golden Retriever pups zijn goedgekeurd als hulphond in opleiding. Een reutje en een teefje. Hulphond heeft het teefje voor ons in gedachten en het reutje voor Conny en Willem, collega gastgezin waarmee we veel contact hebben. We mogen een afspraak maken met de fokker en ze dan zo snel mogelijk ophalen. De namen weten we nog niet, die komen van Hulphond Nederland, want de namen waaronder ze door de fokker geregistreerd zijn, Muna en Murad, passen niet in het door Hulphond gehanteerde protocol voor naamgeving. Wel weten we dat ze met een 'V' zullen beginnen.

Druk overleg volgt tussen beide gastgezinnen op deze maandagavond. De fokker woont in een plaatsje waar we nog nooit van gehoord hebben: Oranje. Het blijkt tussen Hoogeveen en Assen te liggen. Een flinke rit dus, we zullen voor de heen- en terugreis een groot deel van de dag nodig hebben vanuit het Brabantse land waar zowel Willem en Conny als wij wonen. Omdat het inmiddels al 21:00 geweest is, besluiten we de volgende dag te bellen en spreken af dat Willem en ik, als het uitkomt bij de fokker, de pups op woensdag zullen ophalen.



papa Diesel (licht) en mama Esther (donker)

Dat blijkt te kunnen en zo gaan we woensdag al om 9:00 van huis. Onderweg gaan we nog even langs bij de thuisbasis van Hulphond Nederland in Herpen om het 'puppy'welkomst pakket op te halen. We komen er toch langs. Conny en manlief moeten, helaas, wegens werkzaamheden verstek laten gaan. Dat is maar goed ook, want het 'puppy' pakket kent een paar omvangrijke items, zoals een zak voer van 15 kg voor elke pup, een voerton om het voer in op te slaan, een kleine bench en groot formaat vetbed. En natuurlijk wat kleinere dingen als een borstel en kam, speeltouw en jachtlijn en, heel belangrijk, het hulphonden-hesje met de ons inmiddels welbekende L (van les, hulphond in opleiding) erop, zodat de pups ook weer, met ons, winkels, restaurants en dierentuinen in kunnen om maar iets te noemen.

Verder hebben we zelf ook al een en ander mee. Willem heeft bv zijn reisbench meegenomen. Die is lekker royaal, want hij is bestemd voor een volwassen hond van een behoorlijk formaat. Zo kunnen de pups de terugreis in 1 bench aanvaarden en wordt hun 'eenzame' bestaan zonder broertjes of zusjes om zich heen nog even uitgesteld. Natuurlijk hebben we ook fototoestellen bij ons en wat fruit, een handdoek voor evt. ongelukjes, een speeltje, kortom: veel te veel.... Onze toch best wel ruime auto zit al behoorlijk vol voordat de pups aan boord zijn. Daar passen op de terugweg zeker geen 2 extra volwassenen bij.

Als we bij Hulphond vertrekken zijn de namen nog niet bekend, maar er wordt beloofd dat die doorgebeld worden voordat we in Oranje arriveren. Halverwege krijgen we inderdaad een telefoontje. Het reutje gaat Valdo heten, het teefje Vanna. Leuke namen, vinden Willem en ik en we zijn dan ook erg tevreden.

Rond de middag arriveren we in Oranje, een piepklein langgerekt plattelandsdorpje. De straat waar we de pups ophalen heeft zelfs geen straatnaam. Toch vinden we het makkelijk, want het huis staat aan het kanaal dat het kleine Oranje ook nog eens in 2 delen splitst. We hadden het plan om vooraf ergens een broodje te eten, maar de laatste kilometers hebben we nergens iets gezien waar we dat zouden kunnen doen, dus besluiten we op de terugreis maar een broodje te kopen bij het eerste het beste tankstation dat we tegenkomen.


Kort voordat we arriveren bellen we even dat we dichtbij zijn. Meneer staat ons al op te wachten en de koffie is klaar als we binnenkomen. Na de koffie kijken we even bij de pups. Vanna en Valdo zijn in het gezelschap van nog 2 zusjes, die nog wachten op een nieuw baasje. De pups komen onmiddellijk bij ons kijken. Wat zien ze er lief en mooi uit allemaal. Gelukkig voor ons is de keuze al gemaakt. Daarna gaan we naar buiten waar we beide ouders vrolijk in actie zien op een enorm langgerekt stuk gras. De ontvangst is allerhartelijkst want voordat we vertrekken eten we nog een enorme kom rijk gevulde heerlijke zelfgemaakte kippensoep mee. Ik vermoed zomaar dat niet iedereen bij het ophalen van zijn pup mag mee-eten. Het is echter de eerste keer dat er pups weggaan met de bedoeling hulphond te worden en meneer en mevrouw vinden het een prachtig doel en horen er graag meer over. Willem en ik willen natuurlijk maar al te graag vertellen. :-). We zitten er uiteindelijk ruim 2 uur. Het tankstation kan geschrapt worden....

De terugweg verloopt voorspoedig. Toch nog even een tankstation om de auto van verse brandstof te voorzien. En dan door naar het huis van Willem en Conny. Daar mag ze nog even met met Valdo in het prachtige (roze!) 'puppenkamertje' dat Conny en Willem gecreëerd hebben. Er is meteen al aanloop, de halve buurt spot de beide pups en komt even kijken. Na een kort wandelingetje wordt Vanna overgezet in haar eigen bench, die nog uitgepakt en op de achterbank gezet moet worden.



Als ik weer wegrijd, wordt het al behoorlijk donker. Het is veel later dan we gepland hadden, want het was de bedoeling om de pups nog even bij daglicht in hun nieuwe omgeving te laten wennen, maar dat zit er dus niet meer in. Het zij zo. Ik loop met Vanna nog even een klein rondje. Daarna gaan we naar binnen en mag Vanna even rondsnuffelen. Intussen zorg ik voor haar voer. Bij de fokker stond er de hele dag voer, nu moet ze leren dat haar eten in (voorlopig) 4 porties per dag wordt aangeboden. Dit omdat de cliënt in de toekomst zo makkelijker van huis kan. Ze heeft honger en eet dus goed, maar heeft wel graag dat ik in de buurt blijf. Na het eten komt ze even lekker bij mij slapen. Heerlijk....


Nog even en dan gaan we de nacht in. Ben benieuwd hoe die gaat worden!